HET LEGE LAND (eervolle vermelding)

 

Verbreding van de Waal maakt van de Noordoever een schiereiland. Vanuit Nijmegen lijkt dit een ‘stepstone’ naar stadsuitbreiding aan Lentse kant. Maar verstedelijking van het eiland zal het karakteristieke zicht op de Nijmeegse skyline aantasten. Het eiland ligt misschien ooit in het midden, maar voelt nooit als ‘centrum van de stad’. Ons plan is niet gebaseerd op de perceptie vanuit Nijmegen, maar op de kwaliteit van de stad gezien vanuit het landschap.
Wij draaien de kaart om.

 

Vanuit de Betuwe oogt de stad als een rots in het rivierlandschap; een oeverwal in vlak polderland. Vanuit het centrum afdalend, voelen we de imposante Waal. Dit contrast maakt ‘de plek’, de karakteristiek van Nijmegen.

 

Onze ingreep lijkt onzichtbaar, maar toont de genereuze werkelijkheid. Het plan weerhoudt roekeloos besluit nu, maar voorziet in alle mogelijkheden voor toekomstige ontwikkeling én in direct vitaal gebruik.
Eenvoudige argeloze structuurbeplanting ordent dat gebruik: de Stads Moestuin temidden van Food Valley en een jaarlijks PlantLab. Dijken worden waar mogelijk bewaard; het profiel niet zomaar verhoogd als terp. Met laag water zijn wallen van de Knodsenburg zichtbaar. Recreatie kan ‘s zomers ideaal aan de Westkant van het eiland. Een uitje met de pont naar Café De Zon, en wandelen over de dijk. Tussen dorpse lintbebouwing en buitendijkse woningen door is er zicht op de stad. Stedelijke oevers bij Lent zouden de identiteit, en de fraaie tegenstelling tussen stad en weidse polder immers verstoren.

 

Nijmegen moet kiezen. Herbestemming van westelijke Waalkade, een gelijktijdige sprong over de Waal, én bouwen op het eiland? Vandaag ontbreekt de bron voor vitaliteit waaruit die ambities voortkomen. Maar niets van dit plan weerhoudt ontwikkeling als de tijd daarvoor rijp is. Nu geeft het de stad ademruimte, een versterker van identiteit aan beide oevers.

 

team: Thomas Kemme, Bastien Vievermans